หากคุณเดินทางมาจากตำบลฉลองด้วยถนนเจ้าฟ้าตะวันออก ก็แค่ตรงมาเรื่อยๆไม่ต้องสนใจแยกไหนๆ คุณก็จะเจอทางขึ้นเขารังโดยอัตโนมัติ เหมือนผมที่ไปที่นั่นเป็นครั้งแรก
สำหรับคนต่างถิ่นไม่รู้ทาง ผมแนะนำวิธีง่ายๆครับ ถามเลยครับง่ายสุดเอิ้กๆๆ
ที่เห็นนี่คือศาลาเอนกประสงค์และระเบียง ที่ใช้เป็นจุดชมวิว สร้างขึ้นมาต้อนรับอาคันตุกะผู้มาเยี่ยมเยือน
ที่เห็นนั่นคือทัศนียภาพนึงในหลายมุมเหนือตัวเมืองภูเก็ต
เขารังเป็นภูเขาที่มีความสูงไม่มาก ใช้เวลาขึ้นลงพอๆกับเขาโต๊ะแซะ เขารังมีข้อดีอยู่หลายอย่างครับ มีมากพอจะใช้เป็นเหตุผลของใครหลายๆคนในการตัดสินใจไปใช้บริการสถานที่แห่งนี้อยู่เสมอ เช่น อยู่ใจกลางตัวเมือง ไปมาสะดวก มีร้านอาหารร้านกาแฟที่มีวิวทิวทัศน์เป็นจุดขายอยู่สามสี่ร้านตามทางขึ้นเขา และมีร้านอาหารกึ่งผับ อยู่ยอดเขาอีกหนึ่งร้าน ลดหลั่นลงมาอีกนิด ก็จะมีร้านกาแฟที่น่านั่งที่สุดอีกร้านนึง ถัดมาอีกหน่อยทางการภูเก็ตได้ทำการจัดสร้างอาคารเอนกประสงค์รูปวงกลม เส้นผ่าศูนย์กลางราวห้าเมตรหรือมากกว่านั้น เมื่อแหงนมองขึ้นไปในตัวอาคารด้านใน ก็มีการบอกเล่าประวัติคร่าวๆ เรื่องราวความเป็นมาของเมืองภูเก็ต และบุคคลสำคัญที่เป็นผู้ผลักดันให้เมืองภูเก็ตมีความเจริญรุ่งเรืองมาจนถึงปัจุบัน ติดกันนั้นเป็นระเบียงคอนกรีตที่สร้างยื่นออกไปสำหรับเป็นจุดชมวิวและถ่ายรูปให้กับนักท่องเที่ยวที่ไปเยี่ยมเยือนอีกด้วยครับ รอบบริเวณจะมีม้านั่งกระจายอยู่โดยรอบ มีที่จอดรถยนค์รองรับไปประมาณสามสิบคันโดยประมาณ สำหรับมอเตอร์ไซต์ กะด้วยสายตาน่าจะจอดได้เป็นร้อยคันครับ นอกเหนือจากทางที่ผมแนะนำแล้ว ยังมีทางขึ้นเขาอีกทางนึง ซึ่งทางขึ้นที่สองนี่ก็เข้าได้อีกหลายทางอีกต่างหาก เออ เอากะเขาสิ ท่านที่มาใช้บริการสามารถประกอบกิจกรรมสันทนาการได้ตามอัธยาศัยครับ แต่ต้องไม่เป็นการรบกวนผู้อื่นด้วยนะครับ ขอฝากไว้นิดนึง
วันดีคืนดีคุณอาจจะเห็นลิงเจ้าถิ่นด้วยนะ (ลิงอีกแระ)ของที่นี่จะมีจำนวนน้อยกว่าเขาโต๊ะแซะอยู่มากโข และไม่ค่อยสร้างปัญหาให้นักท่องเที่ยวนัก อาจเพราะคนนิยมไปใช้บริการที่นี่เป็นจำนวนมาก และมีมาไม่ขาดสาย ลิงก็ลิงเถอะ เจอคนเยอะๆก็ต้องเผ่นเหมือนกัน
ระหว่างทางขึ้น ด้านถนนเจ้าฟ้าตะวันออก จะมองเห็นวัด ซึ่งผมจำชื่อวัดไม่ได้ แหะๆ นี่เป็นสองภาพแรกที่จอดถ่ายระหว่างปั่นขึ้นเขารังเป็นครั้งแรก บอกได้เลยครับว่า คำว่าลิ้นห้อย มันน้อยไปด้วยซ้ำ น่าเสียดายที่ภาพถ่ายชุดเขารังของผมในวันนั้น ได้เสียหายไปหลายภาพทีเดียว เนื่องจากเหตุที่เคยแจ้งให้ทราบในตอนที่แล้วๆมา คงเหลือมาให้ดูเพียงสี่ภาพนี่เท่านั้น
สถานที่พักผ่อนหย่อนใจของเมืองภูเก็ต ยังมีอีกมากมาย หลายหลากจริงๆที่ผมยังไม่ได้หยิบยกมาเล่าให้ฟังและมีอีกหลายแห่ง ที่ผมก็เก็บมาได้เพียงแค่ความทรงจำเท่านั้น (เพราะตอนนั้นยังไม่มีตังค์ซื้อสมาร์ทโฟนนั่นเองละคร้าบ แหมพูดมาซะเท่เชียว) ยังหวังว่าจะมีโอกาสไปแวะเวียนเยี่ยมเยือนอีกบ้าง หากโอกาสจะอำนวย เพื่อจะได้เก็บเรื่องราวดีๆเหล่านั้น มาเล่าสู่คุณผู้อ่านได้ฟังกัน และจะได้รู้สึกดีๆไปด้วยกันไงครับ ขุนเขากลางใจเมือง ทะเลใกล้แค่เดินถึง นี่คงเป็นอีกหนึ่งมนต์เสน่ห์ของเมืองภูเก็ต ที่ทำให้ชาวภูเก็ตไม่อยากย้ายถิ่นฐานไปที่อื่น และผู้มาเยือน ก็อยากจะมาอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกหลายๆครั้ง
อันที่จริงผมอยากเล่าเรื่องสถานที่น่าประทับใจของภูเก็ตแบบนี้ไปเรื่อยๆเหมือนกันครับ กลัวแต่ว่า ตัวผมเองหรือไม่ก็คุณผู้อ่านจะเบื่อซะก่อนซี คนมักเป็นเช่นนี้ คุณอาจเป็นเช่นนี้ ตึงตะลึ่งตึง ม๊าม๊าาาาาา ทำดีให้กันก่อนจะสายยย ตายไปแล้วไม่มีประโยชน์โอ๊ดด เอิ้กๆๆๆมันกลายเป็นเนื้อเพลงหินเหล็กไฟไปได้ยังไงฟะ เอิ้กๆๆ
เขารังในมุมมองของผม อาจถ่ายทอดออกมาเป็นตัวอักษรได้ไม่มากนัก ด้วยข้อจำกัดหลายๆอย่างที่ผมไม่อยากนำมากล่าวอ้างกับคุณผู้อ่านให้เสียอารมณ์ แค่อยากบอกว่า ถ้ามีโอกาส หากท่านว่างเว้นจากกิจการงานต่างๆ อยากให้คุณผู้อ่านออกไปพักผ่อน ทำกิจกรรมกับบุคคลในครอบครัวญาติมิตรของท่าน ผ่อนคลายความเครียดกันบ้างนะครับ เพื่อสุขภาพพลานามัยของทุกท่านเอง ไม่ว่าคุณจะอยู่จังหวัดไหน อยู่ภูเก็ตหรือไม่ และไม่จำเป็นต้องเป็นที่ที่ผมแนะนำ ไปที่ๆคุณผู้อ่านชอบนั้นละครับ ใช่ครับ ที่ชอบที่ชอบ เอิ้กๆๆๆ ผมเปล่ากวนตีนนะ ชอบที่ไหนก็ไปที่นั่นเถิดครับ คนเรามันชอบเหมือนกันซะที่ไหนเล่า จริงไหมครับ
ขอความสุขสวัสดีจงมีแด่คุณผู้อ่านที่รักของผมทุกท่านครับ พบกันใหม่ตอนหน้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น