วันพฤหัสบดีที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2553

แป๊ะซะ

อาหารชนิดหนึ่ง ไม่ทราบสัญชาติที่แน่นอน ทำจากปลาช่อนตัวใหญ่  สับเป็นท่อน หมักกับเครื่องเทศ(รากผักชี พริกไทย กระเทียม ตะไคร้ ใบมะกรูด โขลกรวมกัน ปรุงรสด้วยน้ำปลา เกลือ ซอส ซีอิ้วขาว คลุกเคล้ากัน)แล้วนำไปนึ่งจนสุกดี กินกับน้ำจิ้มหวาน(นำมะขาวเปียกมาละลายในน้ำร้อน ในกะทะ เติมน้ำตาลทราย น้ำตาลปิ๊บ เกลือ น้ำปลา จนได้รสหวาน เค็ม เปรี้ยวพอประมาณ เคี่ยวให้เข้ากันจนข้นเหนียว เติมถั่งลิสงป่นลงไป พริกแห้งทอด หอมแดงซอยเจียวพอเหลือง)และผักเครื่องเคียง ที่นิยมกันได้แก่ ผักกาดขาว ผักสลัด ผักชี สะระแหน่ ผักชีฝรั่ง นิยมทำรับประทานกันหลังฤดูเกี่ยวข้าวเสร็จ อาหารชั้นดีที่น่าลองทำกินดูซักครั้ง
อาหารเย็นวันนี้นี่เองงงงงงงงง
อร่อยจริงๆครับคุณผู้อ่าน

วันศุกร์ที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2553

ผมประสบปัญหาการที่ไม่มีอะไรจะเขียนอย่างรุนแรง

โอ้ว ๆๆๆ   ๆๆๆๆ ๆๆๆๆ มันเกิดขึ้นแล้วมันเกิดขึ้นเสมอและมันจะเป็นเช่นนี้เรื่อยไป เช่นนั้นกะหรือออ  ชีวิตประจำวันผมมันน่าเบื่อสิ้นดี แต่ไม่ใช่ว่าเรื่องราวที่อยู่ในหัวมันไม่น่านำเสนอแต่อย่างใด ปัญหามันอยู่ที่ผมส่วนหนึ่ง ปัจจัยแวดล้อมอีกหนึ่งส่วน ผมรับผิด แต่ปัจจัยแวดล้อมรับผิดกับผมหรือไม่ ท่านผู้อ่านคงไม่สนใจเรื่องนั้น นั้นน่ะมันบัดซบสิ้นดี นักเขียนที่ประสบความสำเร็จแล้ว ผมไม่เคยเห็นพวกเขาเคยบ่นถึงเรื่องเฮงซวยๆ แบบนี้เหมือนผมเลย ผมเห็นแล้ว ยอมรับโดยดุษฎี ว่าแนวทางที่ผมปฎิบัติอยู่มันยากเหลือเกินที่จะนำพาความสำเร็จด้านงานเขียนมาสู่ตัวผม แต่ ถัาผมยังดื้อดึงที่ยืนหยัดในแนวทางนี้ละ (มีก็เขียน ไม่มีก็ไม่เขียน ซึ่งไม่ใช่สิ่งเดียวกันกับที่ผมประกาศไว้ตอนต้นที่ทำบล็อกก็ตาม)ใช้เวลาอีกหน่อยรึเปล่า ดื้อไปอีกซักเท่าไหร่ จึงจะทำให้ผมเก่งและเป็นที่ยอมรับ โอ้วว แล้วถ้าเปลี่ยนแนวเป็น ขยันๆๆๆๆๆๆๆเขียนทุกวันๆๆๆเหมือนที่โม้ไว้ ผมเองก็มั่นใจได้เลยว่า สิ่งที่มุ่งหวังนั่น มันคงไม่ๆไกลนักหรอก ขอจบไว้เพียงเท่านี้ก่อน ผู้อ่านคงเห็นแล้วว่าระบบความคิดของผมนั้น มันสับสนแค่ไหน

วันอังคารที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2553

หายไปนาน

ช่วงก่อนและปีใหม่ ผมได้ท่องไปในที่ต่างๆมากมาย ในเน็ตนี่แหละ มีโอกาสได้ดูบล็อกของคนอื่นมาบ้าง เห็นแล้วก็ใจหาย ซึ่งเอามาเปรียบกับงานของผมแล้วเนี่ย จะเห็นความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ทั้งเนื้อหาสาระ ความน่าสนใจ การนำเสนอ ข้อมูลเชิงลึก ฯลฯ แต่เปฺ็นการเปิดหูเปิดตาที่ดี ผมมองเห็นแนวทางการสร้างสรรของผู้อื่น แล้วมองเห็นข้อบกพร่องของตนเอง ถึงจะใจหาย แต่ก็ยังหายใจอยู่ ผมก็จะตั้งหน้าตั้งตาทำงานของตนต่อไป

ข่าวดี มีมานานแล้วครับ

กราบสวัสดีคุณผู้อ่านที่รักทุกท่านอีกครั้งหนึ่ง หลังจากห่างหายไปจากการอัพเดต​บล็อค​ไปนาน ผมก็ขออนุญาต​กลับมาทำหน้าที่อีกครั่งหนึ่ง สำหรับวั...