ไม่แน่ใจว่าโหมโรงตั้งใจทำเหมือนหรือบังเอิญเหมือน ที่เปิดตัวหนังด้วยการใช้ผีเสื้อ ที่โบยบินมาเกาะเจ้าหนูน้อยแสนซน เจ้าศรน้อยวิ่งไล่จับผีเสื้อซึ่งบินไกลออก ดูราวกับฉากเปิดตัวของหนังออสก้าอย่างฟอร์เรสกั้ม ยังไงอย่างงั้น อย่ากระนั้นเลย ผมไม่ได้มาดิสเครดิตอะไรหรอก เล่าให้ฟังเฉยๆ เพราะตัวหนังหลังจากนั้น ไม่ได้อาศัยอะไรอย่างที่หนังอย่างฟอร์เรสกั้มใช้เลย มันก็มีทิศทางของมันเองอย่างน่าสนใจ น่าสนใจอย่างไร บอกเองไม่ได้ครับ ต้องไปดูเองสำหรับใครที่ยังไม่ดู สำหรับใครที่ดูแล้ว ก็คงเข้าใจว่าผมไม่ได้มีอคติใดๆกับหนังเรื่องนี้ และกำลังจะบอกว่าทำไม หนังเรื่องนี้ประสบความสำเร็จ ได้ทั้งเงินทั้งกล่อง
ศร ศิลป์บรรเลง เด็กหนุ่มจากอัมพวา เติบโตมากับแวดวงดนตรีไทย ที่มีทั้งพ่อและครูเป็นคนๆเดียวกัน เคี่ยวกรำเจ้าเด็กน้อยไรเดียงสาให้เติบโตเป็นดั่งหนึ่งผู้เยี่ยมยุทธทางดนตรี(ระนาด) เด็กหนุ่มหยิ่งผยองพองขน หยิ่งทะนงในฝีมือของตนนัก เมื่อได้เจอบทเรียนแสนแพงจากการประชันระนาดกับขุนอินที่บางกอก หนุ่มอัมพะวาสูญสิ้นความมั่นใจ หลีกเร้นซ่อนกายจากผู้คน เมามายไร้สติ จนถึงกลับถอดใจ ว่าจะไม่กลับไปเล่นดนตรีอีกเลย
ฉากที่เพื่อนรักของศร เดินมาเจอเขานั่งทอดถอนใจอยู่ริมน้ำ ฉากเป็นสวนมะพร้าวมีหญ้าเขียวขึ้นรกครึ้ม(ผมว่าเป็นซีจีแหงเลย แต่สวยดีนะ) เพื่อนของศรบอกศรว่ามีการซ้อมดนตรีอยู่ที่วัด ทำไมไม่ไปร่วมซ้อมกันเขาละ ศรบอกว่าเลิกเล่นดนตรีแล้ว เพื่อนศรบอกว่าศรใจเสาะโลเล
ทันทีที่ศรเอนกายหลังจากหยามหยันเพื่อน ว่ามันหาได้มีความรู้เรื่องดนตรีเหมือนอย่างตนไม่ ขณะที่มองขึ้นไปบนฟ้า ศรมองเห็นทิวมะพร้าวพริ้วไหวเอนลู่ไปตามลม จังหวะนั้นเองที่ศรบรรลุถึงความจริงบางอย่าง และตื่นรู้อย่างฉับพลันทันที
ส่วนตัวผม คิดว่าหนังทำออกมาได้ดีมากๆเลย ผมสามารถเข้าใจได้อย่างที่หนังหรือผู้กำกับต้องการ ว่าจะสื่อสารอะไรกับคนดู ไม่น่าแปลกใจ ที่หนังได้รับการกล่าวขวัญถึงในด้านบวก การตลาดแบบปากต่อปาก จนเกิดปรากฏการณ์โหมโรงฟีเวอร์อยู่พักนึงทีเดียว
ความลงตัวของบทภาพยนต์ ภาพสวยๆนักแสดงมากฝีมือ ผู้กำกับที่พิถีพิถันกับงานจนออกมาเป็นอย่างที่เราได้เห็นนั้น น่าชมเชยและสมควรได้รับเสียงปรบมือดังๆเป็นที่สุด ถ้าหนังไทยทำได้แบบนี้บ่อยๆก็จะดีมากๆครับ ขอชื่นชมและขอบคุณทีมงานทุกท่านที่สร้างสรรค์งานดีๆแบบนี้ออกมาให้พวกเราคนดูได้ดูกัน ผมคงไม่ได้เอามะพร้าวห้าวมาขายสวนใช่ไหมเนี่ย เอิ้กๆๆหนังก็ตั้งหลายปีแล้วเนาะ แต่ของดีๆกี่ปีๆมันก็ยังเจ๋งอยู่ดีนะ ผมว่า
สำหรับภาพผีเสื้อสองภาพแรก ถ่ายในเขตอุทยานแห่งชาติเขาสก สุราษฎร์ธานีครับ เหลือบไปเห็นบินมาเกาะดูดน้ำหวานพอดิบพอดี ส่วนอีกภาพเป็นผีเสื้อหลงมาจากไหนไม่รู้ บินมาเกาะที่คาร์ทขนกระเป๋าเดินทางในสนามบินภูเก็ตครับ เจ้าตัวนี้เอานิ้วไปเขี่ยปีกยังไม่ยอมบินหนีเลย แจ๋วจริงนะเธอ
พอเห็นผีเสื้อบิน ผมก็นึกถึงฉากเปิดเรื่องในหนังโหมโรง เรื่องมันก็มีที่มาเช่นนี้แล จริงๆแล้วผมมีรูปผีเสื้อแบบที่เด็ดๆอีกหลายรูปเลยนะ วันหลังจะเอามาให้ดูอีกครับ ถ้ายังไม่ลืมนะ เอิ้กๆๆ สำหรับวันนี้คงต้องขอลาไปก่อน พบกันใหม่ในตอนหน้า สวัสดีครับทุกท่าน
ปล.ขอเป็นกำลังใจแด่ผู้ประสบภัยน้ำท่วมภาคใต้ทุกท่านครับ สู้ๆนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น