Aฉันมองเห็น ได้Amaj7ยิน ได้กลิ่น Dสัมผัสที่ปลายลิ้น Dmaj7ที่ผิวกาย
Aในสายลม ในAmaj7แสงดาวพราว Dในสายน้ำไหล Dmaj7ในท้องทะเล E ใน
F#mผืน ปฐEพี Dในทุกๆที่Dmaj7ทุกๆเวEลา F#mไม่เคยร้างEลา Dไม่ว่าเธอจะเป็นใคร Dmขอแค่เพียงเธอเปิดใจรับ
AแรงบันดาลAmaj7ใจ ที่รอให้C#mเราพบF#mเจอ
Bmฉันว่าเธอEไม่เคยอยู่Aไกล เกินจะรับAmaj7รู้ ถ้าหากใช้หัวC#m7ใจ มองF#mดู ก็จะBm7เห็น สิ่งที่Eเห็น คือแรงบันดาลใจA Amaj7 D Dmaj7
AในทุกๆการกระAmaj7ทำ ก็Dปล่อยใจให้ว่างๆหน่อย Dmaj7 สิ่งเหล่านั้นจะค่อยๆ
A ชัดเจนขึ้นมา Amaj7 ก็Dอาจตื้นตันจนน้ำตา มันDmaj7ไหลรินหลั่งเหมือนดังEว่า
F#mได้หาเจอสิ่งที่Eหาย ที่Dพรากจากไปเนิ่นนานสุดDmaj7ท้ายกลับมาพบพานE F#mดังภาระอันยิ่งEใหญ่
ที่Dทุ่มเทสุดหัวใจ ได้Dmสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
Aด้วยแรงบันดาลAmaj7ใจ ที่รอให้C#m7เราพบF#mเจอBm7ฉันว่าเธอEไม่เคยอยู่ Aไกล เกินจะรับAmaj7รู้ ถ้าหากใช้หัวC#m7ใจมองF#mดู ก็จะBm7เห็น สิ่งที่Eเห็น คือแรงบันดาลใจD A
Dบันดาลใจให้คน ทำAสิ่งที่ใฝ่ฝัน Dบันดาลใจให้คน ทำAสิ่งที่สร้างสรรค์ Dบันดาลใจให้คน ทำAสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ได้ทั้งนั้นBm7 C#m7 Dm7
A แรงบันดาลAmaj7ใจ ที่รอให้C#m7เราพบF#mเจอ Bm7ฉันว่าเธอ Eไม่เคยอยู่Aไกล เกินจะรับAmaj7รู้ ถ้าหากใช้หัวC#m7ใจมองF#mดู ก็จะBm7เห็น สิ่งที่Eเห็น คือแรงบันดาลAใจ Amaj7แรงบันดาลDใจ Dmaj7โว้โอ A Amaj7คือแรงบันดาลDใจ Dmaj7. A
เพลงนี้เขียนขึ้นเมื่อประมาณหกปีที่แล้ว ไล่เลี่ยกับหลายๆเพลงที่เคยนำเสนอไปก่อนหน้านี้
สำหรับที่มาที่ไปของเพลง ก็ได้รับแรงบันดาลใจมาจากเรื่องราวดีๆต่างๆที่เคยผ่านหูผ่านตาผมมา จากสื่อต่างๆ นั่นเองครับ
ช่วงเวลาที่อยู่บ้าน นอกเหนือจากการทำนาพาร์ทไทม์ของผมแล้ว มันก็ไม่ได้มีอะไรอย่างอื่นให้ทำมากนัก วันทั้งวันจึงหมดไปกับทีวีและอินเตอร์เน็ตเสียเป็นส่วนใหญ่ ข่าวสารบันเทิง สาระบ้าง สาระน้อยบ้างว่ากันไป พออยู่กับสื่อ คลุกคลีกับมันมากๆ ผมก็ไปสะดุดกับคำๆนี้เข้า ใช่ครับ คำว่าแรงบันดาลใจนั้นเอง มีการใช้คำๆนี้อยู่บ่อยครั้ง และผมก็ได้หยิบคำๆนี้มาใส่ไว้ในเพลงในท่อนสร้อยซะเลย
เนื้อหาของเพลงๆนี้ ก็คล้ายๆกับเพลงอื่นๆครับ คือมาหลังเมโลดี้ที่ซ้อมๆเล่นๆไปแล้วเราก็ชอบ เพลงนี้ผมเล่นกับเมโลดี้อยู่หลายสัปดาห์เลยครับ แบบว่า รู้สึกว่ามันเพลินดี ก็ไม่ได้คิดเนื้อหาคำร้องอะไร เล่นๆฟังๆไปเรื่อยๆ บางทีก็หลับตาเล่น แล้วปล่อยให้ใจมันล่องลอยไปกับท่วงทำนอง แล้วค่อยสังเกตุว่ามันจะไปเจอไปปิ๊งอะไรเข้าบางไหม อย่างที่บอกครับ เป็นเดือน กว่าคำแรก ประโยคแรกมันจะออกมาได้ คือผมอยากให้ความรู้สึกของเรามันบอกครับ ว่ามันใช่ที่สุดก่อน แล้วค่อยเขียนออกมาครับ พอประโยคแรกมา มันก็ค่อยๆทยอยๆกันมาเรื่อยๆครับ อีกประมาณสัปดาห์ก็ได้ทั้งคำร้องและทำนองที่ผมพอใจ จนผ่านมาอีกประมาณสามปีให้หลัง(มาอยู่ภูเก็ตแล้ว) พอหยิบขึ้นมาซ้อมมาร้อง บ่อยขึ้น ก็รู้สึกว่าเนื้อหาบางส่วนมันยังไม่ได้ดั่งใจ ผมก็เอาเนื้อหามาแก้อีกที จนได้เนื้อเพลงที่คุณผู้อ่านเห็นนี้ละครับ
เมื่อสักสามเดือนที่แล้ว ผมลองเอาโทรศัพท์มาลองอัดเสียง
ตอนเล่นเพลงๆนี้ไปให้เพื่อนเก่าสมัยเรียนมัธยมลองฟังดู พวกมันว่าไงรู้ไหมครับคุณผู้อ่าน พวกมันไม่ว่าอะไรเลย เอิ้กๆๆๆ ไม่ชม ไม่ด่า เฉยๆชิวๆ กันไป เราว่ามันโอเคแล้ว แต่มันคงยังไม่ใช่สำหรับคนอื่นสินะ ผมคงไม่แก้อีกแล้วละ ด้านเนื้อหานะ แต่ในด้านของดนตรีและเสียงร้อง คงต้องใช้เวลาปรับปรุงอีกนานเชียวครับ เอิ้กๆๆๆ
สำหรับตอนนี้ก็ขอจบการนำเสนอเพียงเท่านี้ก่อน แล้วมาพบกันใหม่ตอนหน้าครับ
