ความเป็นไปของสรรพสิ่ง

เมื่อวานนี้เกิดปรากฏการณ์บางอย่างขึ้นกับผม ซึ่งผมเองก็แปลกใจตัวเองมาก ทั้งวันเมื่อวานผมไม่ได้คลิกเข้าไปดูเว็บโป๊เลย มันเป็นไปได้ยังไง ผมหมกอยู่กับเว็บเกี่ยวกับการเกษตรกรรม อยู่ทั้งวันเมื่อวาน ยิ่งดูยิ่งมันขึ้นเรื่อยๆ สาระมันเข้มจริงๆครับ แต่อ่านสบายๆเพลิดเพลินลืมเวลาไปเลย มารู้ตัวอีกที่ทุ่มกว่าๆครับ ผมเองเพิ่งรู้ว่าคนที่คิดแบบผมนั้นมีเยอะกว่าที่คิดเอาไว้มากเลย เรียกว่าโดนเลยครับเว็บนี้ แต่ไม่โฆษณาให้นะครับ
งานด้านเกษตรกรรมนั้นอาศัยปัจจัยหลายอย่างครับ ผมเองไม่ได้เชี่ยวชาญอะไร จะบอกว่าไม่ง่ายเลยที่จะทำการเกษตรกรรม แม้ว่าจะอยากทำแค่ไหน นึงละครับที่ทางต้องมี ต้องมีพื้นที่รองรับจะมากน้อยว่ากันไป สองน้ำครับ น้ำต้องพอ สามแรงงานครับ สำคัญสุดก็เรื่องของใจ ความจริงมันไม่ใช่งานหนักหนาเหมือนงานก่อสร้างหรอก เพียงแต่มันเป็นงานที่หาจุดสิ้นสุดไม่ได้ ต้องทำเรื่อยๆครับ ความอดทนอีกหนึ่ง ใจเย็นด้วยได้ยิ่งดีครับ เพราะผลผลิตที่จะได้ไม่ว่าจะปลูกพืชหรือเลี้ยงสัตว์ ต้องใช้เวลาทั้งนั้น  รู้สึกดีมากครับ ที่ได้เจอคนประเภทเดียวกันที่ละเยอะๆ แล้วก็เป็นที่ๆเค้ารวมตัวกันอย่างเหนียวแน่นครับ แบ่งปั้นความรู้ประสบการณ์กัน ถ้อยทีถ้อยอาศัย เหมือนสังคมในอุดมคติครับ แต่มีจริงๆ ในโลกไซเบอร์สเปซ
จะว่าไปแล้ว สิ่งที่ผมไปพบพานมา หาใช่เรื่องใหม่ที่น่าตื่นเต้น แต่เนื้อใหญ่ใจความมันอยู่ที่ เรื่องการใช้ประโยชน์ จากเทคโนโลยีอันทันสมัย ที่เราเรียกันว่า อินเตอร์เน็ทเวิร์ค นี่เองต่างหาก แม้ว่าการก่อกำเนิดของระบบเครือข่ายคอมพิวเตอร์ในครั้งแรกนั้น จะมีจุดประสงค์ด้านการทหารก็ตาม แต่ถึงวันนี้เราได้เห็นแล้วว่า ระบบเครือข่ายคอมพิวเตอร์ ได้กลับกลายมาตอบสนองความต้องการของบุคคลทั่วไปเสียเป็นส่วนใหญ่ และกำลังยายตัวออกไปในวงกว้างออกไปเรื่อยๆ น่าสนใจว่า ขุมทรัพย์แห่งปัญญา ที่เราเรียกว่าอินเตอร์เน็ตนี้ มักมีนักแสวงโชค แวะเวียนเข้ามาหาประโยชน์จากขุมทรัพย์ทางปัญญานี้อยู่อย่างไม่ขาดสายและที่ที่เดียวกันนี้ ก็มีสิ่งชั่วร้าย สามานย์ ปะนอยู่มากมายไม่แพ้สิ่งดีๆ เช่นกัน นักแสวงโชคบางคนทิ้งไว้เพียงรอยเท้า บ้างก็ทิ้งสิ่งที่เป็นประโยชน์มหาศาล บ้างก็ทิ้งขยะ ไว้ให้ผู้มาทีหลังเก็บกวาด บ้างก็มาแวะดูแล้วก็จากไป ต่างจิตต่างใจ ต่างเป้าประสงค์ พื้นที่อันเสรีภาพไม่มีขีดจำกัดนี้ ไร้อำนาจควบคุมที่แท้จริง การใช้วิจารณญาณ ก่อนรับหรือส่งสารนั้น จึงเป็นเรื่องจำเป็น ทั้งต่อการพัฒนาของตัวมันเอง และของผู้ใช้บริการ
ไอ้ตัวผมเองน่ะ ไม่รู้ว่าจะทำได้อย่างที่พูดรึเปล่า ไม่ง่ายเลยนะผมว่า รึคุณๆว่าไงครับ  ผมคงได้แต่ร้องเพลง  what ever will beๆ ที่ประกอบหนังโฆษณาไทยประกันฯละครับ ค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย