Gฉันบังเอิญผ่านCมา Gพบเธอโอ้วสะCดุดตา Gหรือเธอคือคนที่Cใฝ่หา คนDนั้น
Gเลียบๆเคียงๆเข้าCไป Gเพื่อจะมองดูเธอCใกล้ๆ Gยิ่งมองก็ยิ่งถูกCใจ อะไรอย่างDนั้น
Em*เธอคงเริ่มDรู้ตัว Cว่ามีคนGมอง EmเธอจึงDหันมองกลับมา เมื่อCตาประสานตา
G**รอยDยิ้มเธอตรึงฉันEmไว้ แต่CใจฉันDล่องลอยGไป Dสู่ดินแดนแห่งEmฝัน ที่มีแต่CฉันและDเธอเท่าGนั้น DมันจะมีอะไรงดEmงามไปกว่าC งดDงามไปกว่าGยิ้ม Dยิ้มที่ออกจากEmใจ Cยิ้มพิมDใจของGเธอ
solo G C G C G C D
Gหรือว่านี่คือสCวรรค์ GฉันจึงมาเจอนางCฟ้า Gไม่ได้ฝันไปหรอกCหนา ที่Dเห็น
Gดูท่าทีช่างอ่อนCโยน Gเปี่ยมล้นด้วยมิตรไมCตรี GยามเจรจาพาCที ช่างดูDเข้าตา
(ซ้ำ*,**)
Smileเป็นอีกหนึ่งเพลงที่เขียนขึ้นในระยะเวลาไล่เลี่ยกับเพลงปลายทาง เขียนจากความรู้สึกเก่าๆเมื่อครั้งยังเป็นหนุ่มน้อยวัยกระเตาะครับ อารมณ์เหมือนเพลงพี่ป้างนครินทร์น่ะครับเพลงที่แกร้องว่า "หรือเป็นเพียงรอยยิ้ม รอยนั้นเมื่อวันแรกเจอ"แต่เพลงนี้จะไม่ซึ้งแบบนั้นครับ จะออกสดใส สนุกๆมากกว่า ซึ่งตอนที่เขียนเพลงนี้ ก็ไม่ได้ไปเจอสาวที่ไหนหรอกครับ แบบว่าจดจำความรู้สึกเก่าสมัยยังเรียนม.ปลาย จนถึงมหา'ลัยมาเขียน เป็นเพลงที่มีจังหวะจะโคนกระชับๆหน่อยๆ และเนื้อหาไม่ซีเรียสจริงจังนัก เพลงนี่เริ่มแต่งจากเมโลดี้ก่อนครับคือซ้อมๆไปแล้วเกิดชอบเสียงกดแล้วดีดสายของนิ้วก้อยครับ มันตุแหง่วๆโดนใจดี แล้วก็มานั่งฟังว่า คอร์ดประมาณนี้ จังหวะประมาณนี้ อารมณ์สนุกๆแบบนี้ เนื้อเพลงน่าจะประมาณไหน แล้วเนื้อหามันก็ตามมาอย่างที่เล่าให้ฟังนั่นละครับ เนื้อหาก็มาการปรับปรุงแก้ไขอีกหลายครั้งเช่นเคย ถึงตอนนี้แล้วก็ยังคิดว่าอาจยังต้องแก้อีกในอนาคตครับ
เพลงนี้เหมือนกับอีกหลายเพลงของผมที่เขียนบันทึกไว้โปรแกรมเวิร์ดของวินโดว์ในโน๊ตบุ๊คที่พังแล้วยังไม่ได้ซ่อม ผมจำเนื้อเพลงไม่ได้ขึ้นใจนัก ที่เขียนมาให้ดูในวันนี้จึงมีการแต่งเพิ่มเข้าไปบ้างอีกเหมือนเดิม ผมกำลังหาทางเอาไฟล์เพลงที่บันทึกเสียงโดยมือถือเอามาลงให้คุณผู้อ่านลองฟังอยู่ครับ คุณผู้อ่านอาจถามว่า ก็เอามาลงสิ มันยากตรงไหน ผมเองก็คิดว่าไม่ยากครับ แต่พอดียังไม่รู้วิธีทำแค่นั้นเอง แหะๆ
เป็นเพราะว่าไม่รู้เมื่อไหร่ ผมจะมีทุนมากพอไปทำเพลงให้มันสมบูรณ์ในห้องบันทึกเสียง ประกอบกับอายุและรายได้ของผมมันไม่ได้เป็นไปในทางเดียวกัน เครื่องไม้เครื่องมือ ฝีมือทางดนตรีก็ใช่ว่าจะเก่งกล้าสามารถเหมือนคนอื่นเขา ถึงใครๆอาจบอกว่าผมไม่เจียมบอดี้ก็ตามเถอะ แต่ผมก็ยังอยากจะทำมันอยู่ดี ผมจะทำเท่าที่ทรัพยากรเราเอื้ออำนวย ได้แค่ไหนเอาแค่นั้น น่าจะดีกว่าปล่อยทิ้งไว้เฉยๆเพื่อรอวันที่จะพร้อม ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่อีกนั่นแหละ ยิ่งอายุเยอะขึ้น ไฟฝันมันก็ไม่โชติช่วงเหมือนตอนที่ยังอายุน้อยๆ อีกอย่าง ผมไม่อยากทำเพลงขายนะ อยากแบ่งปันความมุ่งหวังตั้งใจของคนคนหนึ่งมากกว่าครับ แค่อยากทำ ขอให้ได้ทำเถอะ ผมจึงตัดสินใจถ่ายทอดผลงานของผม ลงบนบล็อคที่ชอบๆของผมนี่เองละครับ ก็ได้แต่หวังว่าจะถูกใจคุณผู้อ่านสักคนสองคนก็ยังดีน่า เอิ้กๆๆๆ พบกันใหม่ในตอนต่อไป
ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลานะครับผม
ขอพลังแห่งการสร้างสรรค์จงอยู่คู่กับท่าน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น